charcz|eć

charcz|eć
impf (charczysz, charczał, charczeli) vi 1. (rzęzić) [człowiek, zwierzę, urządzenie] to wheeze ⇒ zacharczeć 2. (mówić ochrypłym głosem) to wheeze (out), to say [sth] hoarsely
- milcz! – charczał ‘be quiet!’ he rasped ⇒ wycharczeć

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • charczeć — ndk VIIb, charczećczę, charczećczysz, charcz, charczećczał, charczećczeli «wydawać chrypliwe dźwięki; mówić zduszonym głosem; brzmieć chrypliwie; charkotać, rzęzić» Konający charczał. Silnik charczy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”